W 2013 roku w Leeuwarden w Holandii znówu Norbert 444 okazał się najlepszy.
Mało jest wydarzeń, które tak elektryzują środowisko „fryziarzy” jak czempionat ogierów w Leeuwarden. Nie inaczej było w tym roku w dniach 10-12 stycznia o czym świadczyła chociażby wypełniona do ostatniego miejsca hala w Leeuwarden.
Ja tym razem śledziłem jedynie relację on-line ale postaram się podzielić z Państwem spostrzeżeniami na temat tego wydarzenia.
Czempionat, podobnie jak w roku ubiegłym, dla ujednolicenia zasad rozgrywany był w systemie obowiązującym podczas przeprowadzania Centralnego Keuringu Klaczy a więc osobno wybierany był czempion ogierów starszych i młodszych, by na sam koniec wybrać czempiona generalnego.
Program sobotniej imprezy był rozbudowany i ciekawy. Moja uwagę zwróciły dwa wydarzenia towarzyszące.
Pierwszym była uroczysta dekoracja Konia Roku 2012. To nowa inicjatywa KFPS zapoczątkowana w roku 2011, kiedy to w otwartym głosowaniu wygrała niesamowita klacz Annichje fan Bokkum natomiast Koniem Roku 2012 został Tjardo V. – w ciągu ostatniego roku koń ten w parze z Susan Bouwman-Wind wygrał niemal wszystko, co było do wygrania, zarówno pod siodłem, jak i w zaprzęgu, tym samym tytuł Konia Roku jest ukoronowaniem tych sukcesów.
Przyznam się, że mając lekkie „skrzywienie” hodowlane osobiście trzymałem kciuki za klacz Setske F., która również była nominowana do tego tytułu. Nieżyjąca już Setske F. najbardziej znana była z faktu bycia matką chyba najbardziej popularnego ogiera ostatnich lat – ogiera Beart 411. Należy jednak dodać, że spośród 16 potomków tej klaczy aż 12 otrzymało tytuł Ster lub więcej, co spowodowało, że klacz ta stała się posiadaczką potrójnego tytułu Preferent. Ponadto Setske F. posiada na chwilę obecną czterech potomków z tytułem Sport, co poskutkowało przyznaniem jej prestiżowego tytułu Prestatiemoeder (do przyznania tego wyróżnienia wystarczy posiadać 3 potomków z tym tytułem). Reasumując Setske F. to wyśmienita klacz, która stworzyła własne odgałęzienie linii 50, dając potomstwo łączące w sobie doskonałe wartości hodowlane z predyspozycjami sportowymi…oby jak najwięcej było takich klaczy
Drugim przejmującym momentem było pożegnanie Jana Hendriksa znanego również polskim hodowcom z przeglądów w Naszym kraju, który został odznaczony przez KFPS w hołdzie jego niestrudzonego wysiłku na rzecz rozwoju hodowli koni fryzyjskich. Jan Hendriks z racji swojego wieku przechodzi na emeryturę jako inspektor. Pozostanie jednak aktywny jako sędzia.
Doskonale pamiętam Pana Jana z jednego z polskich przeglądów, gdzie dla garstki widzów zorganizował krótki wykład praktyczny dotyczący zasad oceny koni fryzyjskich. Odebrałem go wówczas jako bardzo sympatycznego i cierpliwego człowieka i cieszę się, że jego zasługi zostały docenione. Ale wróćmy do czempionatu... Pierwsze na ringu pojawiły się ogiery starsze. W grupie 26 koni zaprezentowało się wiele znanych i cenionych reproduktorów, jak choćby zasłużony już wiekiem, bo 23-letni Ulke 338 nadal prezentujący doskonałą żywotność.
Ostatecznie w skład finału ogierów starszych weszły następujące konie:
- charakteryzujący się doskonałym eksterierem Onne 376
- najlepszy syn legendarnego Teunisa 332, ogier Harmen 424
- wyróżniający się doskonałą budową, reprezentant linii żeńskiej 74, ogier Jerke 434
- świeżo zatwierdzony na potomstwie Jesse 435
- imponujący typem rasowym i bujnym owłosieniem Aan 416
- jedyny żyjący ogier z tytułem Preferent - Jasper 366
- niezwykle cenny rodowodowo (linia Gerke 220), syn Fabe 348, ogier Jorn 430
- popularny i ceniony Beart 411
Dla mnie miłym zaskoczeniem był awans do czołówki ogierów starszych dwóch koni: Jesse 435 i Jorn 430. Oba konie są dobrymi ujeżdżeniowcami, oba zostały niedawno zatwierdzone na potomstwie i oba zazwyczaj nie przebijały się do czołówki dotychczasowych czempionatów – tym razem było inaczej – konie pokazały zrównoważony, obszerny ruch i moim zdaniem słusznie zostały zauważone przez jury. Małym rozczarowaniem dla mnie była postawa ogiera Haitse 425 obdarzonego niesamowitym wręcz ruchem w kłusie, który tym razem wypadł nieco słabiej
Czempionem ogierów starszych został Beart 411! zaś viceczempionem jego ojciec, Jasper 366. Osobiście, przy całej sympatii dla wręcz posągowego Bearta 411 uważam, że to Jasper 366 zasłużył na zwycięstwo, prezentując zdecydowanie bardziej charyzmatyczny ruch – mocny, regularny z wyraźnym momentem zawieszenia.
Po ogierach starszych przyszedł czas na ich młodszych kolegów. W gronie ogierów młodszych zaprezentowało się 35 koni spośród których jury wybrało stawkę wyróżniających się tego dnia ogierów:
- czempiona z roku 2012, ogiera Norbert 444
- prezentującego bardzo dobry stęp podczas czempionatu ogiera Maurits 437
- reprezentanta linii żeńskiej 8, ogiera Maeije 440
- konia sportowego klasy Grand Prix w ujeżdżeniu, ogiera Anders 451
- jedynego syna eksportowanego do USA Mintse 384, ogiera Tsjalle 454
- odznaczającego się bardzo dobrą pracą tylnych nóg, czempiona w latach 2010-2011, ogiera Uldrik 457
- uznanego w 2010 roku syna Hinne 427, ogiera Wimer 461
- prezentującego dobrą pracę przednich nóg i uzdolnienia do dyscypliny powożenia pokazowego, ogiera Wylster 463
- wyróżniającego się najniższym spokrewnieniem w obrębie rasy (15,6%) spośród wszystkich kryjących reproduktorów, ogiera Alke 468
- ciekawego rodowodowo syna Felle 422, ogiera Alwin 469
- świeżo zatwierdzonego do hodowli ogiera Bartele 472
- urodziwego syna cenionego Bearta 411, ogiera Epke 474
Dla mnie największym rozczarowaniem w tej grupie były 3 ogiery: Thorben 466, Uldrik 457 i Pier 448, które rozczarowały w kłusie nie pokazując w pełni swoich możliwości, ze szczególnym wskazaniem na Thorbena 466 – przyznam się, że mocno liczyłem na tego „małego wojownika”;-)
Z kolei pozytywnie zaskoczył mnie Maeije 440 – po pobycie w USA, powrócił i zaprezentował się bardzo dobrze, szczególnie w ruchu i mimo dużej konkurencji w swojej kategorii zyskał uznanie jury.
Czempionem ogierów młodszych został Norbert 444! a viceczempionem Tsjalle 454. W ostatecznym starciu czempionów zmierzyły się 4 ogiery: czempion ogierów starszych Beart 411, czempion ogierów młodszych Norbert 444, viceczempion ogierów starszych Jasper 366 oraz viceczempion ogierów młodszych Tsjalle 454.
Tym razem młodość wygrała z doświadczeniem!
Miejsce drugie i tytuł viceczempiona całej imprezy otrzymał Tsjalle 454. To nowoczesny i bardzo „uphil”-owy ogier odznaczający się elastycznością chodów z dobrym wykorzystaniem tylnych nóg. Ogier ten zdał testy użytkowe w 2009 roku wykazując szczególne uzdolnienia w kierunku dyscypliny powożenia pokazowego (91,5 punktu) a obserwując jego pierwsze źrebięta należy stwierdzić, że również jego wartość hodowlana zapowiada się niezwykle obiecująco.
Zwycięzcą czempionatu ogierów fryzyjskich 2013 został Norbert 444! To elegancki ogier w bardzo dobrym typie rasowym ze szlachetną głową, długą i prawidłowo ukształtowaną szyją oraz sylwetką wpisaną w prostokąt. Ogier ten ukończył testy użytkowe z dobrymi wynikami i tym samym w 2008 roku został zatwierdzony do hodowli. Jego ojcem jest wybitny Tsjerk 328 Sport Preferent, matką natomiast, wywodząca się z cenionej linii żeńskiej 25, równie dobra klacz Amalia-Annie Model Preferent, córka ogiera Hearke 254 Sport Preferent, która zdała test IBOP z bardzo dobrym wynikiem 88 punktów. Norbert 444 już w młodym wieku udowadnia swoją wartość hodowlaną dając bardzo wysoki procent potomstwa z I i II premią. Poza wartością hodowlaną potwierdza również swoje umiejętności użytkowe aktualnie startując w konkursach ujeżdżenia klasy Z.
Reasumując, Norbert 444 to jeden z ciekawszych ogierów „młodego pokolenia”, kroczący od sukcesu do sukcesu. Już jestem ciekaw jak zaprezentuje się na przyszłorocznym czempionacie…a Państwo? Sobota to także dzień prezentacji młodych ogierów, które przeszły 3 rundę i zakwalifikowały się do testów użytkowych w Ermelo i na to wydarzenie również chciałbym zwrócić Państwa uwagę.
Trzecią rundę młodych ogierów pomyślnie przeszło w tym roku 20 koni. Na uwagę zasługuje fakt, że aż 4 konie pochodzą z cenionej i mocnej linii żeńskiej 25, po dwa ogiery reprezentują linie 8, 50 i 108 a pozostałe osobniki są pojedynczymi reprezentantami swoich linii.
Największą stawkę swoich bardzo dobrych pokrojowo i ruchowo synów, bo aż 5 wprowadził nie kto inny jak świeżo upieczony czempion Norbert 444. Są to: Henk fan 'e Lange Ekers (Norbert 444 x Brandus 345), Gerke van de Stierenweg (Norbert 444 x Jelke 367), Gerke Z. (Norbert 444 x Rindert 406), Fokke G. (Norbert 444 x Anton 343) oraz Haike van 't Kempke (Norbert 444 x Jakob 302), którego matka dała już licencjonowanego ogiera - Alke 468.
Obok Norberta 444 innym reprezentantem niezwykle mocnej w chwili obecnej linii męskiej ogiera Jochem 259 P jest Reinder 452 i jego dwaj synowie w stawce – potomek doskonałej klaczy po ogierze Beart 411 Hessel O. (Reinder 452 x Beart 411) oraz bardzo poprawny w budowie, typie i w długich liniach Henk (Reinder 452 x Feitse 293).
Interesująco zapowiadają się jedyni reprezentanci linii męskiej ogiera Ygram 240, synowie ogiera Maurits 437 z matek po Beart 411. Zarówno Hearke van Moravia, jak i Hilbrand to nowoczesne, luksusowe ogiery obdarzone bardzo dobrym ruchem zarówno w stępie, jak i kłusie.
Przedstawicielami linii ogiera Hearke są Hotse van de Marne (Rindert 406 x Nykle 309), harmonijnie zbudowany, dostojny ogier o dobrych proporcjach i zrównoważonym kłusie z dobrą pracą kończyn, Haiko J.H.(Dries 421 x Rypke 321), interesujący, długonogi ogier wywodzący się z jednej z najlepszych linii żeńskich 50 oraz Eabe fan 'e Homar (Haitse 425 x Doaitsen 420), przedstawiciel linii żeńskiej 28.
Dobrze w tym roku reprezentowana jest linia ogiera Ritske 202 P poprzez solidnego i mocno zbudowanego ogiera Haiko van 't Oosterzand, (Arjen 417 x Lute 304) charakteryzującego się obszernymi i zbalansowanymi chodami oraz najniższym spokrewnieniem w obrębie rasy w całej stawce koni (16,7%!), dobrze stępującego Gerke fan Oostenburg (Doaitsen 420 x Onne 376), nowoczesnego Gerben van de olde Mette Moate (Doaitsen 420 x Sape 381) oraz ogiera Itsen Ven (Doaitsen 420 x Lolke 371) brata Tjardo V., Konia Roku 2012.
Tradycyjnie moja uwagę zwracają reprezentanci mniejszych, tym samym bardzo cennych hodowlanie linii męskich, jak linia ogiera Gerke 220, której przedstawicielem w tym roku jest tylko jeden ogier, choć nie pozbawiony szans na sukces, dostatecznie nowoczesny, z pięknym przodem, obszernym stępem oraz mocnym kłusem Haiko fan Dulve (Fabe 348 x Doaitsen 420), którego spokrewnienie w obrębie rasy jest jednym z niższych w tej stawce i wynosi 16,8%.
Z kolei jako jedyna nie jest w tym roku reprezentowana linia ogiera Wessel 237 P.
Miejmy nadzieję, że ogiery te sprostają zadaniu i pod koniec bieżącego roku grono reproduktorów zasilą kolejne doskonałe osobniki przekazujące na swoje potomstwo najlepsze cechy tej rasy…czego sobie i Państwu życzę
