Informacje dotyczące potomstwa ogierów po pierwszym sezonie krycia, dotyczy ogierów Jehannes, Jouwe, Jullius.
Jehannes 484
dość jednolita grupa dobrze rozwiniętych źrebiąt, ładnie ukształtowany przód i dobry ruch w kłusie. Szlachetne, ładne głowy, długie i pionowe szyje ale czasem ciężko połączone z głową.
Źrebięta o długich w liniach, ładne skośne łopatki. Górna linia na ogół poprawna, można spotkać słabe lędźwie i grzbiety. Zady długie i poprawnie zbudowane. przednie kończyny czasem francuskie . Charakteryzuje je dynamiczny stęp o różnej długości wykroku, kłus lekki, obszerny i mocny; dobry rytm, równowaga i samoniesienie, dobra akcja z zadu
Jouwe 485
Dobry typ rasowy potomstwa, szlachetne głowy i długie szyje. Źrebięta dobrze rozwinięte i o długich liniach ciała. Budowa i ruch różnej jakości. Postawa horyzontalna, łopatka wystarczająco skośna, zad o dobrym nachyleniu i różnej długości. Czasem słabe grzbiety. Tylne nogi często szablaste lub krowie. Ruch różnej jakości - stęp o różnej długości lecz zazwyczaj wystarczająco mocny. Kłus obszerny, o różnej dynamice i równowadze. Praca zadu mogłaby być lepsza..
Julius 486
Jednolita grupa źrebiąt w typie rasowym, dobrze rozwiniętych i o ładnych liniach ciała, konie o budowie raczej wpisanej w kwadrat. Głowy dość szlachetne choć czasem zbyt długie i o małych oczach. Szyje pionowe o dobrej długości. Często ciężko połączone z głowami. Postawa wznosząca. Łopatka skośna. Górna linia dobrze umięśniona, zad o dobrej długości. Tylne nogi czasem szablaste. Step o zróżnicowanej długości ale mocny, kłus obszerny i dynamiczny, dobrze zrównoważony i wystarczająco elastyczny. Praca zadu w zależności od konia.
